جریان های فرهنگی ایران معاصر(1340 ـ 1357) اثر رضا بیگدلو منتشر شد.

“

جریان _ فرهنگی منظومه نسبتاً منسجمی از باورها، ارزش‌ها، عقاید، سبک‌های زندگی، هنر، دانش‌ها و اندیشه‌هایی است که پذیرش عمومی می‌یابند و به نیرویی اجتماعی _ سیاسی مبدل می‌شوند. در عصر سنت، فرهنگ ایرانی نه در قالب جریان‌های متضاد یا متفاوت از هم، بلکه در قالب کلیتی قرار داشت که با وجود داشتـن گرایش‌های متعدد، به لحاظ چهارچوب و مؤلفه‌های تشکیل دهنده، بین آنها تفاوت بنیادین نبود و در درون این کلیت، عوامل هم‌گرایی و انسجام بر عوامل واگرایی برتری داشت. با ورود فرهنگ و تمدن جدید غربی، جریان‌هایی با فضاهای متفاوت پدیدار شد.هر یک از جریان‌های فرهنگی در یک مقطع زمانی، بنا به شرایط سیاسی و اجتماعی خاصی، در موقعیت مسلط و کانونی قرار گرفت. این کتاب با رویکردی تاریخی به جریان‌های فرهنگی ایران در دوره پهلوی دوم، سیر تحولات و چگونگی کانونی شدن آنها را مورد بررسی  و تحلیل قرار داده است.

“