مرگ

“ مرگ گذرگاهی است که انسان را از جهان دگرگونی ها و ناپایداری‌ها به جهان پایدار و جاویدان منتقل می‌کند. گرچه با مرگ دنیایی نو فراروی انسان قرار می‌گیرد، اما ترس از مرگ دامنگیر بسیاری از انسان‌ها می‌باشد. دلایل این ترس را هم می‌توان در عشق به زندگی، ترس از چگونگی مرگ و رویدادهای پس از آن، سختی جان دادن و نگرانی از اعمال دانست. در مکتب علوی، آنها که از شکوه جهان آخرت آگاهند، نه تنها هراسی از مرگ ندارند، که به آن اندیشیده و انتظارش را می‌کشند. همین شوق هم محبت به دنیا را در دل آنها کاهش داده و نیکوکاری‌شان را افزایش می‌دهد.

اما باید توجه شود که منظور از مرگ‌اندیشی هرگز ترک دنیا نبوده، بلکه تنظیم زندگی دنیوی بر اساس تامین سعادت اخروی است. مولف کتاب حاضر مفهوم مرگ و رابطه مرگ‌اندیشی و عشق به زندگی را از دیدگاه امام علی (ع) را مورد بررسی قرار داده است.