توضیحات

بنا به «نظریه پیوندی» علم دینی از پیوند علم به زمینه دین حاصل می‌آید و طبق آن، ویژگی‌های معرفتی و شناختی دین از دو جهت در علم تأثیر‌‌گذارند: یکی از جهت فراهم‌آوردن زمینه متناسب و سازگار با دین برای علم و دیگر، از جهت تأثیر دین در ساختار درونی علم. دین از دو جهت بر مسیر تحوّل و رشد علم تأثیر دارد: یکی از جهت تأثیر در امور بیرونی علم (مبانی و ارزش‌ها) و دیگر، از جهت عناصر درونی علم (نظریات و مدل‌ها و مسائل و…).

این نظریه پیوند معرفت‌شناختی میان علم و دین را نشان می‌دهد که بر اساس آن، اوصاف معرفتی دین و مؤلفه‌های معرفت دینی به صور مختلف در علم تأثیر می‌گذارد. دین و علم به صورت دو فضای مفهومی در ذهن عمل می‌کنند که میان آنها روابط و نسبت‌هایی پیدا می‌شوند و تلفیق‌هایی به‌وجود می‌آیند که ویژگی‌های تازه‌ای دارند. معماری علم دینی باید با توجه به این نظریه صورت گیرد.