ابوالقاسم علیدوست

ابوالقاسم علیدوست در سال ۱۳۴۰ در شهرستان ابرکوه (از توابع استان یزد) متولد شد. در سن هفت سالگی به مدرسه رفت. پس از اتمام دوره ابتدایی^[۳] در ابرکوه حوزه علمیه‌ای ولی عصر افتتاح شد و وی از همان زمان تحصیلات حوزوی‌اش را آغاز نمود. او در سال ۱۳۵۴ وارد حوزه علمیه شیراز شد. و در آن جا با سید عبدالحسین دستغیب شیرازی آشنا شد و در مدرسه ایمانیه شیراز با مدیریت شهید دستغیب دروس حوزوی را ادامه داد و در درس برادر ایشان سید مهدی دستغیب شرکت می‌کرد. در همان زمان هم نزد سید هاشم (فرزند سید عبدالحسین دستغیب شیرازی) در مدرسه حکیم تحصیل می‌نمود. و نهایتاً در سال ۱۳۵۵ به شهر قم مهاجرت کرد. اغلب دروس رسائل، مکاسب و کفایه را نزد ستوده فرا گرفت. از سال ۶۰ یا ۶۱ در دروس خارج شرکت کرد و ۲ سال درس اصول را به صورت خصوصی از خاتم یزدی آموخت.

از اساتیدش محمد فاضل لنکرانی، جواد تبریزی، جعفر سبحانی، ناصر مکارم شیرازی و در درس خارج فقه و اصول عمدتاً حسین وحید خراسانی بوده‌اند. فلسفه را با شرح منظومه ملا هادی سبزواری نزد گرامی و یحیی انصاری شیرازی و اسفار اربعه را نزد علمایی چون آقایان جوادی آملی، حسن‌زاده آملی، محمد محمدی گیلانی، یحیی انصاری شیرازی و محمدتقی مصباح یزدی فرا گرفت. از سال ۶۲ رسماً در مدرسه المهدی قم – که تحت نظر سید محمدرضا گلپایگانی اداره می‌شد تدریس سیوطی را شروع کرد. بعد از آن در مدارس رسول اکرم، رضویه، عترت، معصومیه و … درس‌های سیوطی، مغنی و عموم کتب سطح را تدریس نمود. در سال ۷۱ یا ۷۲ تدریس رسائل را در مدرسه سید محمدرضا گلپایگانی آغاز کرد و سپس مکاسب و کفایه را تدریس نمود. تفسیر قرآن را به صورت درس تخصصی از سال ۷۷ در مرکز تخصصی تفسیر و در سال ۱۳۹۰ در مدرسه عالی خاتم‌الاوصیا شروع کرد. خارج اصول را از سال ۱۳۷۵ و خارج فقه را از سال ۱۳۸۲ تدریس و فلسفه فقه را در سال ۱۳۸۹ در مدرسه عالی خاتم‌الاوصیا آغاز نمود.^[۴]