توضیحات

کتاب حاضر را صرفاً باید در قالب طرح بحث برای کار بیشتر و جامع تر در آینده نگریست. فصول این کتاب برای نیل به غایت مفروض و تثبیت مستدل آن، یعنی هم گرایی ویتگنشتاین و گادامر در فلسفه زبان، صورت بندی شده اند؛ اما از آنجا که ویتگنشتاین و گادامر از برجسته ترین اندیشمندان سنن تحلیلی و قاره ای هستند، فصل نخست به معرفی شاخصه های این دو جریان اختصاص یافته است.فصل دوم به دو قسمت ویتگنشتاین اول و دوم، از تکرار و تطویل، اجتناب کرده و در صورتی اجمالی، خطوط اصلی اندیشه های وی، معرفی شده است. در فصل سوم نیز همین رویه در خصوص گادامر، مراعات شده است؛ منتها به دلیل آشنایی کمتر با گادامر، این فصل در قیاس با فصل پیشین، حاوی مطالب جامع تری است. اما اگر فصول اول تا سوم را تمهیدی بر بحث اصلی اثر حاضر بدانیم، فصول چهارم و پنجم، در قالب تشریج تفضیلی نقاط هم گرا و واگرای اندیشه ویتگنشتاین و گادامر، هسته اصلی و مرکزی اثر را تشکیل می دهند.ابتدا فصل چهارم ، در قالب خطوط و محورهایی ده گانه، به تبیین هم گرایی دو متفکر در حوزه فلسفه زبان پرداخته و سپس در فصل پنجم، نقاط واگرای اندیشه های این دو متفکر در هفت محور، مورد بحث و بررسی قرار گرفته اند. فصل ششم با عنوان نتیجه گیری و پیوست ، از سه قسمت تشکیل شده است.