توضیحات

در فاصـله زمـانی(۲۲۷ ـ ۱۳۲ هـ ـ ق) تشیـع در ایـران تحت‌تأثیر جریـان‌های شیعی زیدی و امامی رشد پیدا کرد،ماجرای یحیی‌بن‌زید و ورود امـام رضـا(ع) به خراسان، مهاجرت طیف وسیعی از سادات را به ایران در پی داشت. در بسیاری از شهرهای ایران در این دوره شاهد حضور شیعیان هستیم، در این مقطع می‌توانیم از قم، کاشان، آوه، طبرستان و شهرهای مختلف خراسان به عنوان کانون اصلی شیعه نام ببریم.

این کتاب در چهار فصل تدوین شده است: فصل اول با نگاهی جدید به شکل‌گیری تشیع، عمده بحث درباره چگونگی ورود و گسترش تشیع در ایران را مورد بررسی قرار می‌دهد. در فصل دوم به بررسی اوضاع تشیع در ایران از آغاز تا سال ۲۲۷ هجری پرداخته شده است. آنچه در این بخش به آن توجه شده، بررسی اوضاع تشیع در ایران در راستای فعالیت‌های دو گروه زیدیه و امامیه در ایران است. فصل سوم نیز به بررسی پراکندگی جغرافیایی تشیع در ایران از سال ۱۳۲ تا ۲۲۷ هـ ـ ق می‌پردازد و در فصل چهارم، چرایی این پراکندگی به طور مفصل تحلیل و تبیین می‌شود.