توضیحات

یکی از بخش‌های مهم قرآن، که از صدر اسلام تاکنون، پیوسته مورد توجه و علاقه مسلمین، از هر صنف و قشری بوده، قصه‌های آن است. این بخش قابل توجه از کلام خدا، به دلیل وجود عناصر ادبی و هنری برجسته نهفته در آن، خاصّه با تأکیدی که خداوند در آیه سوم «سوره یوسف» بر آن کرده، خود به خود، برای اهالی ادبیات، اهمیتی دوچندان یافته است. به گونه‌ای که، در قرآن حاضر، به ویژه پس از انقلاب اسلامی، به غیر از مفسران و قرآن‌پژوهان، در میان داستان نویسان ـ و اخیراً نمایشنامه و فیلمنامه‌نویسان ـ مسلمان، بحث‌های بسیاری برانگیخته و منجر به ترجمه و نگارش مقاله‌ها و کتاب‌های متعددی شده است؛ که اغلب، هریک از جنبه‌ای، حاوی نکاتی ارزشمند درباره قصه‌های قرآن، و به طور خاص، «سوره یوسف»اند.

به دو دلیل: یک. بی‌کرانگی و عمق ناپیدایی قرآن و امکان درک و دریافت‌های تازه و نوبه‌نو از برخی سوره‌ها و آیات این کتاب آسمانی؛ دو آشنایی کم برخی از قلم‌زنان این حوزه، به گونه‌ای تخصصی با اصول نقد و نظریه‌پردازی در عرصه ادبیات داستانی، و در نتیجه مغفول ماندن بعضی وجوه فنی و داستان‌نویسی در بررسی‌ها و داوری‌ها نگارنده را بر آن داشته است تا ضمن بهره‌مندی از مطالعات پیشین، و داوری آن‌ها، یافته‌های نو خود را به شکلی کاربردی و مفید به حال علاقمندان و متخصصان حوزه ادبیات داستانی دینی ارائه کند.