توضیحات

روانشناسی اسلامی در چند سال اخیر موضوع بحث‌های گوناگون در مجامع علمی بوده است و برخی به موافقت یا مخالفت با آن برخاسته‌اند. کسانی که موافق روان‌شناسی اسلامی هستند، بر این باورند که روان شناسی علمی محصول روش‌های پوزیتویستی غرب است و حاوی ارزش‌های آن می‌باشد و این عملاً در تقابل با ارزش‌های دینی اسلام هم به لحاظ موضوع، روش و هدف قرار خواهد گرفت. در طرف مقابل کسانی قرار دارند که معتقدند روش روان‌شناسی روشی علمی تجربی است و علم نمی‌تواند حاوی ارزش باشد؛ بنابراین نمی‌توان از روان‌شناسی اسلامی، روان‌شناسی مسیحی، یا هر نوع روان‌شناسی آمیخته با ارزش‌های دینی یا غیر دینی سخن گفت. موافقان مدعی وجود چنین حوزه مطالعاتی در مقابل روان‌شناسی تجربی هستند. در مقابل مخالفان آن، طرح چنین اصطلاحی را نادرست می‌دانند و معتقدند روان‌شناسی در قالب یک علم نمی‌تواند پسوند مسیحی، اسلامی و… را پذیرا باشد.

دکتر مسعود آذربایجانی:

در مکتب فروید که به عنوان یک مکتب رئالیسم در عرض مکاتب معاصر خودش، بروز کرد، با ارائه مفاهیم جدیدی مثل عقده ادیپ، عقده الکترا، تداعی آزاد، ایگو، سوپر ایگو و… از بسیاری از مکاتب دیگری روان‌شناختی متمایز شد و توانست در عرض آن‌ها به عنوان یک مکتب مستقل بروز کند.

دکتر علیرضا پیروزمند:

کم‌توجهی به نیازمندی اسلامی‌سازی علوم به روش تحقیق ویژه، همان نقطه­‌ای‌است که علوم انسانی اسلامی را دچار آسیب نموده، به عبارت دیگر ما در جهت‌داری علم یا علوم انسانی، به جهت‌داری روش نرسیده و روش را جهت‌­دار ندیدیم…

دکتر حمید رضا حسن آبادی:

براساس نگاه روش­‌شناسی کمی، روان­‌شناس با دو مشکل مهم مواجه می­‌شود؛ مشکل اول مربوط به اندازه‌­گیری و مشکل دوم در ارتباط با تبیین روابط بین متغیرهاست؛