توضیحات
هدف این کتاب، گشودن عرصه جدید تحقیقات روابط بین الملل در ایران؛ یعنی سیر تحول دانش روابط بین الملل در نسبت با مؤلفه های بیرونی مخصوصاً حوزه عمل سیاسی به عنوان نخستین گام در مسیر پرورش تفکر بالنده علمی در کشور است.
در فصل اول، ادبیات موجود مورد بررسی قرار گرفته و حوزه های نظری نزدیک به موضوع پژوهش در دو دسته منابع مرور شده است:
الف) منابعی که به دانش روابط بین الملل به عنوان یک رشته علمی پرداخته اند.
ب) منابعی که رابطه این دانش را با مؤلفه های بیرون از خود این دانش، بررسی کرده اند. این مرور نشان می دهد اگرچه منابع پیشین می توانند چارچوب نظری پژوهش را سامان دهند، اما خلأ مطالعه گفتمانی سیاست خارجی و دانش روابط بین الملل در آمریکا همچنان وجود دارد.
در فصل دوم، روش تحلیل گفتمان و منطق انتخاب متون شرح داده شده و متدهای پژوهشی نورمن فرکلاف ـ که یکی از پرکاربردترین روشهای تحلیل گفتمان است ـ در این فصل آمده است. منطق انتخاب متون نیز با تأکید بر متون اصلی و مرجع بیان شده است.
در فصل سوم، تناظر گفتمانی سیاست خارجی و دانش روابط بین الملل در آمریکا در دوره بوش پدر ۱۹۹۳ـ۱۹۸۹ نشان داده شده و در ضمن آن ابتدا متن دو سخنرانی بوش در مجمع عمومی سازمان ملل در سالهای ۱۹۹۰ و ۱۹۹۲ و سپس مقاله معروف الکساندر ونت مورد بررسی گفتمانی قرار گرفته است. بررسی مقایسه ای این متون رسمی و علمی نشانگر سلطه گفتمان تغییرطلبی آمریکا در عرصه جهانی پس از فروپاشی اتحاد شوروی است.
در فصل چهارم، ابتدا دوره بیل کلینتون ۱۹۹۳ـ۲۰۰۱ مورد واکاوی قرار گرفته، سپس با بررسی متن سخنرانی های کلینتون در مجمع عمومی سازمان ملل در سالهای ۱۹۹۴، ۱۹۹۶، و ۱۹۹۸ و نیز مقاله آندرو موراوچیک در خصوص نظریه لیبرال روابط بین الملل نشان داده می شود که تناظر گفتمانی متون این دوره حول پیشبرد تجارت از طریق دیپلماسی و اجبار شکل گرفته است.
فصل پنجم، به دوره بوش پسر ۲۰۰۱ـ۲۰۰۹ اختصاص دارد. در این فصل، سخنرانی های بوش در مجمع عمومی در سالهای ۲۰۰۱، ۲۰۰۳، ۲۰۰۵ و ۲۰۰۷ و نیز مقاله بارنت و دووال درباره مفهوم قدرت مورد بررسی گفتمانی قرار گرفته است. همچنین، بیان می شود که نمایش قدرت همه جانبه امپراتوری آمریکا در جهان، حوزه تناظر مشترک گفتمان های رسمی ـ علمی روابط بین الملل آمریکا را تشکیل میدهد.
در فصل ششم، دوره اوباما، رئیس جمهور کنونی آمریکا ۲۰۰۹ تا کنون بررسی گردیده و سخنرانی اوباما در مجمع عمومی در سال ۲۰۱۰ و مقاله کوهن، ماکدو و موراوچیک مورد بررسی قرار گرفته است. تناظر گفتمان های رسمی و علمی این دوره را باید حول و حوش مفهوم چندجانبه گرایی دانست.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.